بررسی اثر پوشش دار کردن بذر بر جوانه زنی گونه مرتعی Sanguisorba minor در شرایط مختلف تنش خشکی و عمق کاشت

اعمال شیوه های تقویت کننده جوانه زنی بذر به منظور حذف یا کاهش اثرهای تنش های محیطی و افزایش سرعت و توان استقرار گیاهان مرتعی از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این تحقیق به منظور شناخت اثر شیوه های مختلف پوشش دار کردن بذر بر درصد جوانه زنی گونه مرتعی توت روباهی در شرایط تنش خشکی و عمق مختلف کاشت انجام شد. این طرح به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمار درصد رطوبت خاک (تنش خشکی) در سه سطح 9%، 14% و 21% وزن خاک خشک، تیمار عمق کاشت در دو سطح سه برابر قطر بذر و کشت در سطح و تیمار ماده پوشش دهنده در چهار سطح شاهد بدون پوشش (NC)، ماده با پایه آلی (OC)، ماده با پایه هیدروژل ((HC و ماده با پایه معدنی ((CC استفاده گردید. در طول مدت آزمون صفت درصد جوانه زنی مورد ارزیابی و اندازه گیری قرار گرفت. نتایج اثرهای تیمارهای اصلی نشان داد که اثر هر سه نوع ماده پوشش دهنده، صرف نظر از نوع پوشش بر روی صفت مورد اندازه گیری نسبت به تیمار شاهد، در سطح 1% معنی دار (p<0.01) است. اثرهای متقابل سه گانه درصد رطوبت خاک، عمق کاشت و نوع ماده پوشش دهنده مبین آن است که در سطوح رطوبتی 9%، 14% و 21% و عمق کاشت سطحی، همواره درصد جوانه زنی در همه تیمارهای پوشش دهنده نسبت به تیمار شاهد (NC) بطور معنی داری(p<0.01) بیشتر بوده است. به نحوی که در تیمار شاهد با 9% رطوبت خاک و کشت سطحی اساسا جوانه زنی انجام نشده است. به طوری که در تیمار شاهد و رطوبت خاک 14%، فقط حدود20 درصد جوانه زنی مشاهده گردید، که نسبت به تیمار قبلی در رتبه دوم به لحاظ پایین ترین سطح درصد جوانه زنی قرار داشت. در تیمار عمق کاشت سه برابر قطر بذر و رطوبت خاک 21%، تفاوت معنی داری به لحاظ درصد جوانه زنی بین تیمار شاهد (NC) و تیمارهای پوشش دهنده بذر ملاحظه نگردید.