کاربرد آزمون مودال در بهبود مدل های عددی سازه ها

امروزه به دلیل پیچیده شدن طراحی ها، بررسی رفتار سازه های دینامیکی به کمک اجزاء محدود بسیار مورد توجه قرار گرفته است و با ظهور کامپیوتر های قدرتمند استفاده از این روش ها توسط طراحان با شتاب بیشتری صورت می گیرد. روش دیگر دستیابی به یک مدل دینامیکی برای سازه های مکانیکی، ساختن مدل آزمایشگاهی برای سازه با انجام آزمون های ارتعاشی و تحلیل داده های اندازه گیری شده می باشد. به این فرایند در اصطلاح آزمون مودال می گویند که در طی سه دهه گذشته در تئوری و عمل توسعه بسیاری یافته است.
یکی از مهم ترین کاربردهای آزمون مودال، بهبود مدل های عددی سیستم های دینامیکی با مقایسه پارامترهای مودال حاصل از نتایج آزمون مودال و مدل های عددی می باشد. پس از بهبود مدل عددی، می توان با اطمینان از آن در تحلیل های بعدی مانند پیش بینی پاسخ به یک نیروی وارده بر سازه، کوپلینگ سازه ها، تحلیل تنش و غیره استفاده کرد.
در این مقاله مزایا، معایب و محدودیت های یکی از روش های بهبود مدلی دینامیکی سازه ها به نام روش حساسیت ویژه معکوس مورد بررسی قرار گرفته و در مرحله ابتدایی از ماکروالما ن ها برای مکان یابی خطاها استفاده شده است.