استفاده از روش سونداژ تغییرات مغناطیسی در به تصویر کشیدن ساختار رسانایی عمیق زونار بخیه ترانس-یوروپین

در این تحقیق، مدل مقاومت ویژه زونار بخیه ترانس-یوروپین، براساس اندازه گیری های مگنتوتلوریک در امتداد یک نیم رخ 400 کیلومتری با جهت گیری شمال شرقی شامل 38 ایستگاه مشاهده به دست می آید. بعد از تحلیل ابعادی و تعیین استرایک، همه توابع تبدیل مگنتوتلوریک و سونداژ تغییرات مغناطیسی حول استرایک تعیین شده چرخانده شده و وارون سازی دوبعدی بر آنها اعمال می شود. نتایج، وجود یک پوشش رسوبی ضخیم و ناهمگنی های رسانایی متعدد در پوسته و گوشته بالایی را نشان می دهد.
زونار بخیه ترانس-یوروپین (Trans-European Suture Zone: TESZ) مهم ترین مزر زمین ساختی اروپا است که با بیش از 2000 کیلومتر طول، از دریای شمال تا دریای سیاه امتداد دارد و کراتن اروپای شرقی (East European Craton: EEC) را از سکوی پالئوزوئیک (Paleozoic Platform: PP) اروپای غربی و مرکزی جدا می کند (فاراو، 1999). تحقیقات ژئوفیزیکی در این منطقه، اغلب بر استفاده از روش های لرزه ای متمرکز بوده است؛ با وجود این، روش های سونداژ مگنتوتلوریک (Magnetoteluric: MT) و تغییرات مغناطیسی(Magnetvariational: MV) را می توان برای استنباط توزیع رسانایی الکتریکی پوسته و گوشته بالایی و درک بهتر ساختارهای ژئوالکتریکی به کار برد.
طرح چندملیتی EMTESZ-Pomerania با هدف بررسی جزئیات این منطقه طراحی شد و در خلال آزمایش های میدانی متعدد آن، اندازه گیری های مگنتوتلوریک بلند دوره با استفاده از دستگاه هایی که به طور هم زمان کار می کردند، صورت گرفت. با اعمال کدهای پردازش مقاوم بر داده های برداشت شده در محدوده دوره 20000-10 ثانیه، همه توابع تبدیل ممکن محاسبه شدند (براسه و همکاران، 2006).
پاسخ های مغناطیسی بین ایستگاهی را می توان درحکم بخش مهمی از توابع تبدیل در نظر گرفت که با اثرات غیرالقایی واپیچیده نمی شوند. علاوه برآن روی مرکز رسانا بیشترین مقدار را دارند؛ برخلاف تیپر که کمترین مقدار را نشان می دهد (وارنتسوف، 2005).
قابل ذکر است که مدل مقاومت ویژه برای نیم رخ در نظر گرفته شده در این تحقیق، از طریق وارون سازی داده های محلی مگنتوتلوریک به دست آمده و عرضه شده است (ارنست و همکاران، 2008) و هدف اصلی این تحقیق، وارد کردن داده های مغناطیسی بین ایستگاهی در مدل سازی با استفاده از الگوریتم وارون سازی دوبعدی ربک (سیریپن واراپرن و اگبرت، 2000) به منظور بهبود قدرت تفکیک نتایج است.