بررسی نگرش دانشجویان دانشکده های دندانپزشکی شهر تهران نسبت به رفتارهای بهداشت دهان

وجود نیروی کار دندانپزشکی آگاه و دارای نگرش مثبت لازمه موفقیت استراتژی های ارتقای سلامت دهان جامعه است. هدف این مطالعه، بررسی نگرش دانشجویان دندانپزشکی شهر تهران در خصوص رفتارهای بهداشت دهان و عوامل مؤثر بر آن بر اساس پرسشنامه می باشد.
در یک مطالعه مقطعی، پرسشنامه Hiroshima University-Dental Behavioral Inventory (HU-DBI) به زبان فارسی ترجمه و اصلاحات لازم برای افزایش روایی و پایایی برگردان نسخه فارسی آن انجام شد. پرسشنامه بین دانشجویان ترم های شش و ده دانشکده های دندانپزشکی شهر تهران توزیع و بلافاصله جمع آوری گردید. از آزمونهای آماری Chi-Square و مدل Regression Logistic برای تحلیل داده ها استفاده شد.
در این مطالعه مقطعی در مجموع دویست دانشجو شرکت کردند. تعداد دختران موافق با عبارت «توجه به حضور رسوبات چسبنده بر روی دندان» و «تمیز کردن دندانها بدون خمیر دندان» کمتر از پسران موافق (به ترتیب 04/0 و 06/0= p.v) و در مورد «عدم تحمل دست دندان در دوران پیری» بیشتر از پسران موافق بود (015/0= p.v). تعداد موافقان با «ندیدن آموزش حرفه ای در مورد مسواک زدن» در دانشگاه تهران نسبت به دو دانشگاه دیگر بیشتر بود (032/0= (P، اما در مورد «استفاده از مواد رنگ زا» و «استفاده از مسواک با موهای سخت» تعداد موافقان در دانشگاه شهیدبهشتی بیشتر بود) به ترتیب 001/0 < و 074/0= p.v). تفاوتهای مرتبط با مقطع تحصیلی دانشجویان نیز در نگرش آنان یافت شد.
نگرش پیشگیری دانشجویان دندانپزشکی با جنسیت و مقطع تحصیلی آنان ارتباط دارد. باید در آموزش دندانپزشکی بر پیشگیری بیشتر تاکید شود تا تاثیر عوامل زمینه ای و دانشکده ای برطرف گردد.