تاثیر پروپیلن گلیکول برسرعت رشد جنین وارتباط آن با مسمومیت آبستنی در میش

این آزمایش به منظور بررسی رخداد مسمومیت آبستنی تحت بالینی و مصرف پروپیلن گلیکول جهت تامین مواد پیش ساز گلوکز خون و پیشگیری از کتوزیس و افزایش نرخ رشد جنین با استفاده از 40 راس میش آبستن متعلق به دو ترکیب ژنتیکی و از یک تا سه شکم زایش در ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام گرفت. دامها پروپیلن گلیکول را در 4 سطح صفر (شاهد) و 3 گروه دیگر به مقدار 420 گرم به سه روش مختلف دریافت کردند. قبل و بعد از مصرف پروپیلن گلیکول خونگیری به عمل آمد و غلظت گلوکز، پروتئین تام و اوره سرم خون با استفاده از روش اسپکترفتومتری اندازه گیری شد. داده های آزمایش در قالب یک مدل خطی عمومی شامل اثرات فوق و غلظت اولیه هر متابولیت به عنوان کوواریت تجزیه و تحلیل شدند. میش های تحت آزمایش بعد از تیماربندی و بره های آنها هنگام تولد و در زمان شیرگیری وزن کشی شدند. نتایج حاکی از تاثیر معنی دار (05/0P<) مصرف پروپیلن گلیکول روی غلظت گلوکز و اوره سرم خون بود در صورتی که غلظت پروتئین تام و وزن تولد و از شیر گیری بره ها تحت تاثیر مصرف پروپیلن گلیکول قرار نگرفت. گروه شاهد به طور معنی داری (05/0>P) دارای غلظت گلوگز سرم خون کمتری (2/42 میلی گرم در دسی لیتر) و مقدار اوره بیشتری (2/18 میلی گرم در دسی لیتر) نسبت به سایر گروه ها بودند. میزان مصرف پروپیلن گلیکول، گروه ژنتیکی و شکم زایش بر روی وزن دام (مادر) اثر معنی داری) 05/0P<) داشتند. اثر ژنتیکی تاثیر کاملا معنی داری (01/0P<) روی وزن تولد و وزن از شیرگیری بره ها داشت. با عنایت به نتایج بدست آمده می توان اذعان نمود که مصرف پروپیلن گلیکول با افزایش سطح گلوکز خون می تواند سبب کاهش مسمومیت آبستنی گردد.