مدل سازی دوبعدی داده های گرانی با استفاده از روش معکوس سازی فشرده و معیار توقف تغییر چگالی

اکثر روش های مدل سازی دارای محدودیت اند و این محدودیت برای مدل سازی داده های پتانسیل نیز وجود دارد. به دلیل پیچیدگی روش های مدل سازی نهشته های با شکل نامشخص، معمولا سعی می شود که این ساختارهای زیرزمینی با شکل های ساده شده ای شبیه سازی شوند. با استفاده از این شبیه سازی صورت گرفته، می توان پارامترهایی مثل عمق و محدوده نهشته ها را برآورد کرد. اما نکته این است که شکل واقعی نهشته می تواند کاملا، متفاوت از شکل ساده شبیه سازی شده باشد. بنابراین برای رفع این محدودیت، سطح زیر زمین را با استفاده از منشورهای دوبعدی چهارگوش تقسیم بندی و روش های مدل سازی را پیاده می کنند. در این مقاله با فرض ساختار نامشخص هندسی برای نهشته، از روش اصلاح شده مدل سازی معکوس فشرده برای داده های گرانی سنجی استفاده شده است. این روش حجم نهشته ایجاد کننده بی هنجاری را حداقل می کند که این امر معادل بیشینه کردن فشردگی نهشته است. در اینجا برای به دست آوردن تعداد تکرار مناسب برای همگرایی مدل، از معیار توقف جدید تغییر چگالی استفاده شده است. این روش روی داده های مصنوعی بدون نوفه و نوفه دار آزمایش شد؛ سپس روی داده های واقعی یعنی زغال های بیتومینه دهلران به کار رفت. نتیجه نهایی حاکی از لایه ای از زغال با عمق بالایی 10 متر است که تا عمق 35 متر گسترش دارد. نتایج حفاری نشان از لایه ای از زغال با عمق بالایی حدود 7 تا 10 متر است.