تفسیر غیر تاریخی افلاطون از قاعده انسان معیاری پروتاگوراس

افلاطون قاعده «انسانمعیاری» پروتاگوراس را، به کمک تلفیق آن با آموزه به اصطلاح او «سر ی» و نظریه ثئایتتوسی «معرفت = ادراک حسی»، بگونه ای تفسیر می کند که به نسبی گرایی معرفتی تمام عیار و بسیار پیشرفته منتهی می شود؛ و سپس این نسبی گرایی را در اقدامی، به نظر ما، غیرتاریخی به ذهن پروتاگوراس تحمیل می کند. در مقاله حاضر، کوشش شده است نحوه دست یابی فیلسوف به آن تفسیر و چگونگی غیرتاریخی بودن آن گزارش شود. در عین حال معلوم است که، این گزارش تا به آخر ویژگی انتقادی ندارد و حتی اجمالا تفسیر بدیل نیز پیشنهاد می کند.