توانایی گونه های گیاهی مختلف در حذف ترکیبات نفتی از خاک و تاثیر آلودگی نفتی بر رشد این گونه های گیاهی

زیست پالایی گیاهی یک فن آوری اقتصادی و دوستدار محیط زیست می باشد که می تواند در حذف آلودگی نفتی از خاک موثر باشد. انتخاب گونه های مقاوم و بومی که قابلیت تطابق با شرایط محیطی در محل آلوده را دارند یک عامل کلیدی در موفقیت زیست پالایی گیاهی است که در این تحقیق مد نظر قرار گرفته است. این تحقیق به بررسی پارامترهای رفتاری 5 گونه گیاهی یونجه، کرچک، آفتابگردان، کتان و ذرت بلالی در خاک بسیار آلوده (بدون کود و کوددار) و توانایی آن ها در حذف ترکیبات نفتی از خاک پرداخته است. پایش رشد گیاه در روزهای 10، 20، 30، 60 و 90 انجام گرفت. آنالیز غلظت آلودگی در خاک به روش گازکروماتوگرافی (GC) با دتکتور FID انجام گرفت (هشت نمونه خاک با سه تکرار). آلودگی نفتی دارای تاثیر قابل ملاحظه بر رشد گیاهان بود. گونه های آفتابگردان و ذرت بلالی نسبت به سایر گونه ها از رشد بهتری در خاک های آلوده برخوردار بودند. در میان گیاهان رشد کرده در خاک آلوده، بیشترین ارتفاع اندام هوایی در گونه گیاهی آفتابگردان (تیمار I-5/25 سانتی متر)، حداکثر طول ریشه در کرچک (تیمار H -26 سانتی متر)، حداکثر بیومس خشک ریشه در آفتابگردان (تیمار I-2/4 گرم) و بیشترین بیومس خشک اندام هوایی برای ذرت بلالی (تیمار E-6/2 گرم) به دست آمد. همچنین در میان کودهای استفاده شده، کود پیت بهترین کارایی را بر رشد گیاهان در خاک آلوده به ترکیبات نفتی نشان داد. حداکثر میزان حذف TPHs در کتان (63/87 %) مشاهده شد به طوری که این گونه گیاهی توانست در مدت سه ماه بیش از mg/kg 35000 از ترکیبات نفتی خاک را حذف کند. نتایج این تحقیق نشان داد تکنولوژی زیست پالایی گیاهی روشی موثر و نوید بخش در حذف آلودگی نفتی از خاک های بسیار آلوده می باشد.