مقایسه تغذیه، بازگشت و بازجذب عناصر غذایی در رویشگاه های توسکای ییلاقی و دارتالاب در منطقه تشبندان آمل - مازندران

در این پژوهش، تغذیه، بازگشت و باز جذب عناصر غذایی بین دو رویشگاه توسکای ییلاقی (درخت تثبیت کننده ازت) و دارتالاب (سوزنی برگ) کاشته شده روی یک خاک با زه کشی ضعیف در منطقه تشبندان آمل مقایسه شد. عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم برگ های زنده (سبز) و مرده (لاش برگ) هر درخت و خاک تحت پوشش هر توده درختی، اندازه گیری گردید. توسکا ییلاقی در مقایسه با دارتالاب به طور معنی داری در برگ سبز از نیتروژن و منیزیم بیشتر و در برگ مرده نیز از نیتروژن، پتاسیم و منیزیم بیشتر، ولی کلسیم کمتر برخوردار بود. نسبت کربن به نیتروژن لاش برگ و بازجذب نیتروژن در توسکا ییلاقی کمتر از دارتالاب بود. خاک توسکا ییلاقی در مقایسه با دارتالاب از نیتروژن و پتاسیم بیشتر، و فسفر، منیزیم و نسبت C/N کمتری برخوردار بود. از نتایج این پژوهش می توان دریافت که توسکا ییلاقی، در مقایسه با دارتالاب، به دلیل تجمع عناصر غذایی بیشتر لاش برگ، بازگشت ازت بیشتر به خاک و نسبت C/N کمتر لاش برگ سبب بهبود و حاصل خیزی تدریجی رویشگاه می شود.