بررسی رابطه ی کمالگرایی و فرسودگی شغلی در پرستاران

کمال گرایی به عنوان سبک شخصیتی در نظر گرفته می شود که در آن افراد برای انجام اعمال بدون نقص تلاش زیادی کرده و معیارهای بالایی برای ارزیابی رفتار در نظر می گیرند. همچنین، فرسودگی شغلی متغیر دیگری است که می تواند در اثر کمالگرایی ناسازگار فرد تشدیدشده و پیامدهای نامطلوبی بوجود آورد. از این رو اگرچه کمالگرایی در مشاغلی چون پرستاری می تواند در ارائه ی خدمات درست و کافی مطلوب به نظر برسد، اما همین ویژگی می تواند منجر به تشدید مشکلاتی چون فرسودگی شغلی در کارکنان و پرستاران شود. بررسی رابطه ی کمالگرایی و فرسودگی شغلی در 344 پرستار شهرستان رشت در سال 1387. در این مطالعه توصیفی- همبستگی 344 پرستار از بیمارستان های رازی، حشمت، ولایت، پورسینا و امیرالمومنین به صورت تصادفی- خوشه ایانتخاب شدند. برای بررسی کمالگرایی «پرسشنامه کمال گرایی چندبعدی فراست» که دربرگیرنده ی 4 بعد مثبت و 2 بعد منفی کمالگرایی است را به کار رفت و در بررسی فرسودگی شغلی از «پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مسلچ و جکسون» استفاده شد. برای تحلیل داده ها هم ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و مانوا بکار رفت. فرضیه ی ما این بود که فرسودگی شغلی با ابعاد منفی کمالگرایی رابطه ی مثبت و با ابعاد مثبت کمالگرایی رابطه ی منفی دارد. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد، فرسودگی شغلی رابطه ی منفی ای با ابعاد انتظار پدر و مادر، معیارهای شخصی و سازماندهی دارد(به ترتیب: 131/-0، 132/0، 227/0-، 05/0P<) نتایج تحلیل رگرسیون هم نشان داد که تنها، بعد سازماندهی، توانایی پیش بینی متغیر فرسودگی شغلی را دارد(555/3-=t، 197/0- Beta=). بررسی متغیرهای جانبی چون سن نشان داد که سن به عنوان متغیر پیش بینی کننده در ارتباط با متغیر ملاک کمال گرایی در دو گروه جوان تر معنی دار بوده است(p<0.05). این تحقیق نشان داد که با تقویت ابعاد مثبت کمالگرایی چون سازماندهی و معیارهای شخصی می توان فرسودگی شغلی را کاهش داد. همچنین، افراد در اوایل تا اواسط سال های کاریشان کمالگراتر هستند. از این رو شاید بهتر باشد که کمالگرایی این گروه سنی جوان تر را به سمت درست و ابعاد مثبت آن هدایت کرد.