اثر فاکتور رشد هپاتوسیت بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک موش، لقاح و تکوین جنین های حاصل از آن

بلوغ آزمایشگاهی تخمک یک روش مناسب در جهت درمان ناباروری می باشد، که استفاده کلینیکی آن به واسطه ی موفقیت پایین با محدودیت مواجه می باشد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر فاکتور رشد هپاتوسیت بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نابالغ و تکوین جنین های حاصل از آن طراحی شده است.
مجموعه تخمک–کومولوس و وزیکول زاینده از 18 موش ماده 8-6 هفته ای نژاد NMRI، 48-46 ساعت به دنبال تزریق داخل صفاقی 5 واحد از PMSG (Pregnant Mares’ Serum Gonadotrophin) به دست آورده شد. تخمک ها در محیط Tissue culture medium-199 تیمار شده با دوزهای صفر، ng/ml 10، ng/ml 20، ng/ml 50 وng/ml 100 از فاکتور رشد هپاتوسیت کشت داده شدند. بعد از 24 ساعت، تخمک ها در مرحله متافازII در مجاورت با اسپرم ها به مدت 6-4 ساعت در محیط T6 انکوبه شدند. تعداد تخمک ها و جنین ها با استفاده از میکروسکوپ معکوس ثبت شد و میزان بلوغ تخمک، لقاح و کلیواژ جنین ها تا مرحله بلاستوسیست با استفاده از روش آماری 2χ مقایسه گردید.
در همه گروه های مورد مطالعه، میزان بلوغ تخمک ها و تکوین جنین ها در گروه تیمار شده با ng/ml20 از فاکتور رشد هپاتوسیت به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (05/0>p).
ng/ml20 از فاکتور رشد هپاتوسیت در شرایط کشت، بلوغ تخمک و تکوین جنین ها را تا مرحله بلاستوسیست بهبود می بخشد.