نقش باور دینی و سبک مدارا در پیش بینی سلامت عمومی مادران دارای کودک دچار ناتوانی ذهنی

طرح مسئله: پژوهش حاضر به مقایسه نقش گرایش های مذهبی و سبک های مقابله با استرس در پیش بینی سلامت عمومی (اختلال در عمل کرد اجتماعی، علایم بدنی، افسردگی و اضطراب) مادران دارای کودک ناتوانی ذهنی بامادران دارای کودک عادی می پردازد.
در پژوهش حاضر سعی شده است که همبستگی بین متغیر های مورد مطالعه بررسی و مقایسه شود. به همین منظور 124 مادر دارای کودک دارای ناتوانی ذهنی و 124 مادر دارای کودک عادی به صورت نمونه گیری خوشه ایانتخاب و با یکدیگر همتا شدند. ابزار های مورد استفاده عبارت بودند از: مقیاس مذهب گرایی اسلامی، شیوه های مقابله با استرس و سلامت عمومی.
یافته های پژوهش بیان گر آن بود که مادران دارای کودک ناتوان ذهنی نسبت به مادران دارای کودک عادی از اختلال در عمل کرد اجتماعی، علایم بدنی، افسردگی و اضطراب بیش تری برخوردارند. مذهب گرایی نقش بسیار عمده ای در یافتن معنا و در نتیجه افزایش سلامت عمومی مادران کودک دارای ناتوانی ذهنی دارد. سبک مقابله ارزیابی مثبت در مادران دارای کودک ناتوانی ذهنی نسبت به مادران دارای کودک عادی نقش بیش تری در افزایش عمل کرد اجتماعی و سلامت عمومی دارد.
یکی از موثرترین شیوه های ارتقاء عمل کرد جسمانی، روانی و اجتماعی مادران دارای کودک ناتوانی ذهنی و کمک به آن ها در پذیرش کودک ناتوان خود و یافتن معنا در زندگی، ارائه آموزه های مذهبی به آن ها است. همچنین آموزش به ماردان در پذیرش کودک ناتوان خود به عنوان منبعی برای رشد، شادکامی و نزدیکی خانوادگی (سبک مقابله ارزیابی مثبت) می تواند در ارتقاء عمل کرد های جسمانی، روانی و اجتماعی آن ها نقش قابل توجهی داشته باشد.