روند مهاجرپذیری و مهاجرفرستی شهرهای ایران در دو دهه اخیر

طرح مسئله: یکی از نتایج شهرنشینی شتابان، افزایش مهاجرت به کانون های شهری و شکل گیری بحران روستاگریزی در کشور است. این مسئله مشکلات متعدد اقتصادی اجتماعی همچون کمبود زمین و مسکن، اشتغال، شکل گیری سکونت گاه های غیر رسمی و... را در شهرهای مهاجرپذیر به دنبال دارد.
روش انجام این پژوهش «توصیفی تحلیلی» است که با استفاده از داده های سرشماری نفوس و مسکن سال های 85 -1365 انجام شده است.
یافته های پژوهش نشان می دهد در دو دهه مورد مطالعه، مهاجرفرستی شهرهای ایران کاهش یافته و نسبت شهرهای مهاجرپذیر افزایش قابل توجهی پیدا کرده است.
در دو دهه اخیر شهرهای طالخونچه، خراجو، کومله، راین، عسگران، جوپار، جیرنده، نافج، جوشقان و کامو، نوخندان و دهاقانبه به دور از جریان های مهاجرتی بوده، 171 شهر با مهاجرپذیری شدید، 702 شهر با مهاجرپذیری ضعیف، 16 شهر با مهاجرفرستی شدید و 112 شهر کشور با مهاجرفرستی ضعیف مواجه بوده اند.