نابرابری اجتماعی در حوزه فراغت

طرح‫ مسئله: اوقات فراغت، عرصه اجتماعی نوینی است که در بستر مدرنیته، تغییرات اجتماعی و فرهنگی معاصر معنا و اهمیت یافته است. مطالعه فراغت به عنوان امری اجتماعی و فرهنگی و بررسی اشکال متمایز آن برحسب الگوهای مختلف نابرابری اجتماعی از حوزه های جدید مطالعاتی جامعه‫شناسی فراغت است. با توجه به اهمیت روزافزون این موضوع و همچنین ساختار جوان جمعیتی ایران، این مقاله به مطالعه الگو و نحوه گذران اوقات فراغت جوانان 29-15ساله ایرانی و بررسی اشکال مختلف نابرابری اجتماعی در این الگوها و رفتارها می‫پردازد.
روش تحقیق و منابع داده های بررسی مبتنی بر تحلیل ثانویه داده های طرح ملی «ویژگی های اجتماعی اقتصادی خانوار1380» مرکز آمار ایران می باشد.
یافته های تحقیق بیان گر اهمیت نمادین فراغت در زندگی اجتماعی جوانان و رابطه معنادار آن با اشکال مختلف تمایزات و نابرابری های اجتماعی در جامعه است.
وضعیتی که در چارچوب آن جوانان دست رسی متفاوتی به فرصت ها و موقعیت های مرتبط با اوقات فراغت دارند و در نتیجه الگوها و رفتارهای فراغتی متفاوتی را با توجه به ابعاد مختلف نابرابری اجتماعی یعنی نابرابری های فضایی، جنسیتی، قومیتی و طبقاتی تجربه می‫کنند.