اثر عصاره هیدروالکلی درمنه کوهی (Artemisia aucheri) بر فیبروز ریوی القاء شده توسط بلئومایسین در موش های صحرایی

فیبروز ریوی عارضه جانبی مصرف بلئومایسین است که به عنوان یک ماده شیمی درمانی استفاده می شود. شواهد موجود نشان می دهد که شاید گونه های فعال اکسیژن (ROS=Reactive oxygen species)، نقشی کلیدی در توسعه فیبروز ریوی بازی کنند. این مطالعه جهت بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی درمنه کوهی با خواص آنتی اکسیدانی بر فیبروز ریوی القاء شده توسط بلئومایسین در موش های صحرایی طرح شد. در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی اسپراگ- دالی به طور نیمه تصادفی به 5 گروه هفت تایی تقسیم شدند. در چهار گروه از حیوانات جهت ایجاد فیبروز ریوی بلئومایسین سولفات (mg/kgBW5) به صورت تزریق درون نایی استفاده شد دو گروه از حیوانات روزانه با مقادیر 100 و 200 میلی گرم عصاره درمنه کوهی و یک گروه با vitamin E (mg/kgBW10) به صورت تزریق درون صفاقی به مدت دو هفته تیمار شدند. پایان دوره آزمایشی، مقادیر مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در سرم خون سنجیده شد. از بافت ریه تمام حیوانات جهت تحقیقات بعدی نمونه بافت شناسی تهیه شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک راهه و LSD تجزیه و تحلیل شد. تیمار بوسیله عصاره درمنه کوهی و ویتامین E باعث کاهش سطح سرمی مالون دی آلدهید به صورت معنی دار نشد ولی در سطح سرمی ظرفیت آنتی اکسیدانی کل افزایش معنی داری داشت (05/0P<). طبق یافته های این مطالعه به نظر می رسد ترکیبات آنتی اکسیدان عصاره هیدروالکلی درمنه کوهی ممکن است اثرات درمانی بر فیبروز ریوی داشته باشد.