بررسی مقایسه ای اثر پوشش آمنیونی با غلاف وریدی در ترمیم عصب مطالعه حیوانی

سالیانه تعداد زیادی از بیماران با مشکلات حرکتی ناشی از ضایعه عصبی روبرو هستند. ترمیم صحیح این ضایعات با روش مناسب جهت برگشت فعالیت های عضلانی بسیار مهم است. هدف از این پژوهش مقایسه سه روش جراحی پیوند انتها به انتها به تنهایی، پیوند انتها به انتها به همراه پوشش وریدی و پوشش آمنیون برای ترمیم عصب سیاتیک قطع شده می باشد.
36 رت مذکر از یک نژاد با وزن 350-250 گرم به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. پس از بی حسی، عصب سیاتیک به صورت یکسان در تمامی رت ها قطع شد. در گروه اول ترمیم ساده با استفاده از سوچور دو انتها، در گروه دوم ترمیم با استفاده از پوشش غشاء آمنیونی و در گروه سوم ترمیم با استفاده از غلاف وریدی انجام شد. پس از گذشت 12 هفته از جراحی، از الکترومیوگرافی برای تعیین میزان عملکرد عصب ترمیم شده استفاده شد. برای هر یک از رت ها شمارش آکسونی انجام شد. همچنین از آزمون Foot Print نیز جهت تعیین میزان بهبودی عصب در هفته های اول و دوازدهم استفاده شد. آزمون Paired Sample T-Test جهت مقایسه نتایج هفته دوازدهم با هفته اول و آزمون One Way ANOVA جهت مقایسه نتایج در گروه های سه گانه به کار گرفته شد.
نتایج بیانگر آن است که وضعیت Foot Print با گذشت زمان در هر سه گروه مورد بررسی بهبود یافته است. در هفته دوازدهم تفاوت معنادار آماری بین گروه های آناستوموز انتها به انتها با پوشش آمنیونی (75/19±75/53-) با گروه آناستوموز انتها به انتهای ساده (79/11±68/79-) وجود داشته است (P=0.017). نتایج حاصل از بررسی الکتروفیزیولوژیک بیانگر نتایج بهتر در گروه گرافت عصبی به همراه پوشش آمنیونی بوده است، ضمن آنکه نتایج الکتروفیزیولوژیک بین این گروه و گروه گرافت عصبی با پوشش وریدی از لحاظ آماری تفاوت معناداری داشته است (P=0.044). نتایج بررسی بافت شناسی حاکی از آن است که شمارش اکسونی در گروه گرافت عصبی با پوشش آمنیونی بیشتر بوده و در مقایسه با گروه گرافت عصبی با پوشش وریدی تفاوت معنادار آماری مشاهده شده است (P=0.041).
نتایج این تحقیق در راستای نتایج تحقیقات مشابه تایید کننده اثرات مفید و معنی دار آمنیون در مقایسه با سایر گرافت های عصبی است.