بررسی نتایج درمان سندرم تونل کارپ به روش کمتر تهاجمی در بیمارستان سینا طی سال های 88-1386

سندرم تونل کارپ شایعترین نوروپاتی محیطی است. جراحی به شیوه کمتر تهاجمی روشی است که هیچ مطالعه ای در ایران بر روی آن انجام نشده است و اطلاعات قابل استنادی در رابطه با موثر بودن، سلامت روش، موفقیت و عوارض این روش جراحی در دست نیست. این تحقیق با هدف بررسی نتایج درمان سندرم تونل کارپ به روش کمتر تهاجمی بر اساس پرسشنامه (Disability of Arm، Shoulder and Hand) DASH و (Visual Analogue Scale) VAS در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان سینا در طی سال های 86-1388 انجام شده است.
در این مطالعه مقطعی کلیه بیماران مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان سینا بین سال های 86 تا 88 که با تشخیص سندرم تونل کارپ کاندید عمل جراحی به روش کمتر تهاجمی بودند و فرم رضایت نامه ورود به مطالعه را پر کردند، وارد مطالعه شدند. بیماران در 21، 42، 84 روز پس از عمل جراحی به وسیله DASH ارزیابی شدند، درد بعد از عمل به وسیله VAS ارزیابی شد و اطلاعات به دست آمده وارد نرم افزار SPSS 15 شد و مورد آنالیز قرار گرفت.
در این مطالعه 62 بیمار (43 زن، 19 مرد، میانگین سن 65/9±76/49 سال) مورد عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین مدت علامت دار بودن قبل از عمل 4/3±2/21 ماه بود. طول مدت جراحی 9/6±33/39 دقیقه بود و هیچ عارضه جانبی خاصی در طول مدت جراحی رخ نداد. میانگین امتیاز DASHو VAS بیماران بعد از جراحی به صورت معنی داری کاهش یافت (P=0.00). رابطه معنی داری بین امتیاز DASH و VAS در سن، جنس و مدت زمان عمل وجود نداشت، اما رابطه معنی دار بین کلیه امتیازهای قبل و بعد از جراحی با مدت زمان علامت دار بودن بیماران وجود داشت (P=0.00). رابطه معنی داری میان میزان درد بعد از جراحی و پارستزی با جنس، سن، مدت زمان علامت دار بودن قبل از عمل و طول مدت عمل جراحی وجود نداشت.
با توجه به مقایسه امتیاز DASH و VAS بیماران بعد از جراحی، این روش در کاهش علائم بیماری مؤثر است