سیاستهای اقتصادی، عدالت اجتماعی و بخش کشاورزی

طرح مسئله: به لحاظ نظری، طی چند دهه اخیر، قدرت و قابلیت سیستم های اقتصادی اجتماعی در مواجهه با تغییرات به مثابه عنصری سرنوشت ساز در چگونگی پیشبرد امر توسعه مورد توجه قرار گرفته و سطح توسعه یافتگی هر جامعه با سطح قابلیت آن ها در نشان دادن واکنش های مناسب و به موقع در برابر تغییرات سنجیده می شود و متقابلا نسبت به وارد کردن ضربه های جدی به بخش ها و اقتصادی کم تر توسعه یافته هشدارهای جدی داده می شود.
در این مقاله، با روش توصیفی تحلیلی، وارد کردن شوک های بزرگ به قیمت حامل های انرژی به بخش کشاورزی در یک اقتصاد در حال توسعه نفتی از منظر عدالت اجتماعی و عمل کرد اقتصادی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
یافته های این پژوهش حکایت از آن دارد که شوک درمانی در بخش کشاورزی ایران نه مبنای منطقی قابل قبول دارد و نه می تواند آثار مثبت انتظاری را به همراه داشته باشد ضمن آن که به واسطه دلایل مشخص پنجگانه ای که مطرح شده و نشان می دهد قدرت انعطاف نسبی بخش کشاورزی از سایر بخش های اقتصادی کم تر است، می بایست منتظر عواقب و پیامدهای خسارت بارتری از این ناحیه بر توسعه بخش کشاورزی و از طریق نابرابری های فزاینده ناشی از آن بر عمل کرد اقتصادی نظام ملی باشیم.
مهم ترین پیشنهادات عبارتند از: اولویت دادن به بسترسازی و فراهم آوردن زیرساخت ها قبل از دست کاری قیمت ها و توجه پیشگیرانه به آثار و پیامدهای شوک درمانی بر بخش کشاورزی و جامعه روستایی.