ساخت شکنی جهانی شدن در برنامه های درسی با نظر به اندیشه های دریدا

اگر جهانی شدن، طرح / فرایندی در حال رخداد پنداشته شود که آگاهی در آن نقش اساسی دارد، آن گاه بازخوانی جهانی شدن و چگونگی طراحی برنامه های درسی برای افزایش آگاهی فراگیران درباره آن اهمیت می یابد. پژوهش حاضر این بازخوانی را با نظر به اندیشه های بنیادی دریدا فیلسوف معاصر، هدف قرار داده است. دریدا بر این باور است که اندیشه غرب از زمان افلاطون به بعد خرد محور بوده و با طرح مفهوم های دوگانه و محور پنداشتن یکی و ناچیز شمردن دیگری تداوم یافته است. گفتار در برابر نوشتار، فلسفه در برابر ادبیات و خود در برابر دیگری نمونه های برجسته این نگرش است که همواره اولی بر دومی ترجیح داده شده است. دریدا برای رهایی از این وضعیت ساخت شکنی را پیشنهاد می کند که نوعی بازخوانی موضوع برای مرکززدایی از قطب محوری و بازشناختن اهمیت قطب دیگر است. در بهره گیری از این راهکار در پژوهش حاضر، با ساخت شکنی از نظریه های غالب جهانی شدن به ویژه نظریه اقتصادمحور، بر توجه به پیچیدگی جهانی شدن و ابعاد گوناگون آن در برنامه های درسی تاکید شده است. ساخت شکنی از مفهوم جهانی شدن نیز مستلزم آن است که از سویی جهانی شدن به غربی شدن کاهش نیابد و از سوی دیگر با توجه به عناصر فرهنگ بومی و محلی در برنامه های درسی، نظریه «بومی سازی و جهانی شدن» مبنا باشد. با توجه به یافته های پژوهش، مرکززدایی از رویکردهای واحد جهانی و پرداختن به موقعیت مخصوص، مرکززدایی از دیدگاه فن مدار و توجه به انواع دانش و تاکید بر ماهیت استعاری محتوای آموزشی و تفسیر و نقد زیبایی شناسانه در طراحی برنامه های درسی پیشنهاد شده است.