نظریه های جهانی شدن آموزش و پرورش از دیدگاه چنگ و استلزامات آن ها برای برنامه درسی و آموزش

جهانی شدن در حوزه های مختلفی طرح شده و دوستان و دشمنان زیادی پیدا کرده است. فیلسوفان، سیاست مداران، و دانشمندان زیادی در این خصوص دست به اندیشه ورزی زده و دیدگاه هایشان را بر اساس خاستگاه های فکری خود بیان کرده اند. این کوشش ها سبب شده نظریه های گوناگونی در زمینه سیاست، اقتصاد، فرهنگ، فن آوری ارتباطات و اطلاعات و جهانی شدن ارائه شود. حوزه فکری آموزش و پرورش هم از این قاعده مستثنی نبوده؛ بدین سبب، نظریه هایی هم در این حوزه شکل گرفته است. آن چه عموما در حوزه آموزش و پرورش از سوی متخصصان و نهادها درباره جهانی شدن و آموزش و پرورش بیان شده بیشتر جنبه کلی دارد. به دیگر سخن، دیدگاه های ارائه شده، تکلیف عمل ورزان را روشن نساخته اند، که موضع مناسب برای جهانی شدن چیست؟ و چه کارهایی باید انجام داد؟ در واقع، کوشش های انجام گرفته، حدود عمل را برای فعالیت تعیین نکرده اند یا آن جا که این اتفاق شکل گرفته برای برنامه درسی و آموزش، راه باز نشده است. به هر روی، در این مقاله، تلاش بر آن نیست تا له یا علیه جهانی شدن و نظریات مطرح شده در آن حوزه، سخنی به میان آید بلکه جریان اصلی مقاله با توجه به رویکرد کلی اتخاذ شده در توافق با حرکت به سوی جهانی شدن برنامه درسی به مثابه زیر خرده نظامی از نظام جامع آموزش و پرورش است. این مقاله می کوشد با نظر به امکان برقراری مبادله جهانی «میان برنامه درسی»، نظریه هایی را طرح و استلزامات آن ها را برای برنامه درسی و آموزش ارائه کند.