ضرورت بهره گیری از تئوری های جدید در تحلیل ساختار فضائی بافتهای کهن

درک و تحلیل علمی فضاهای مکشوفه از کاوشهای باستانشناسی و یا فضاها و بافتهای کهن، که هم اینک حیات در آنها جریان ندارد، نقطه عطف توجه و کانون فعالیت مشترک باستانشناسان، مردم شناسان، معماران و شهرسازان در دهه های اخیر بوده است. به جرات می توان اذعان نمود که علیرغم طرح تئوری های متعدد وبکارگیری شیوه های علمی مختلف در مطالعه فضاها و بافتهای کهن، هنوز هیچکدام از روش های علمی آزموده توسط باستانشناسان کشورمان بکار گرفته نشده اند.
در این مقاله تلاش بر آن است تا پس از بحث در خصوص پیشینه تلاشهای معموله در تحلیل سازه های کهن، ضرورت بهره گیری باستانشناسی کشورمان از روش های موفق علمی در شناخت عملکرد فضاهای معماری کهن و ساختار اجتماعی، مذهبی فرهنگی، اقتصادی و... جوامعی که آنها را فرم بخشیده اند، مورد تاکید قرار گیرد.