پناهندگان مصر و شام در ایران و نقش آنها بر مناسبات ایلخانان و مملوکان

با تشکیل دولت مغولی ایلخانان در چارچوب مرزهای سیاسی و نظامی ایران، در نیمه دوم سده هفتم هجری / سیزدهم میلادی، مناسبات خارجی این حکومت تازه تاسیس با[1]همسایگان، خود مغول و غیر مغول به ویژه ممالیک مصر در غرب ایران، در زمینه های گوناگون شکل گرفت.
درگیری های مرزی و تنش میان ایلخانان و ممالیک در طول سالیان دراز به دلایل مختلف فزونی یافت. در این میان، تحرکات گروه های فراری که از قلمرو ممالیک مصر و شام به سوی ایلخانان مغول می گریختند و به آنها پناهنده می شدند، در بروز و تشدید وضعیت جنگی میان دو دولت از اهمیت فراوانی برخوردار است.
محور اساسی پژوهش حاضر، بررسی علل تحرکات و تاثیرات این گروه های فراری و پناه خواه بر روابط دو جانبه ایلخانان و ممالیک با بهره گیری از شیوه توصیفی و تحلیلی به این موضوع است.