سرودهای انقلابی مرزها را می شکنند

فرقی نمی‌کند از چه نوع باشد جاز، پاپ و یا حتی رپ هم که باشد، یک‌بار که گوش دهی، اشتیاق چندانی به شنیدن دوباره آن نداری و این خاصیت یک موسیقی است که شورآفرین باشد و وسوسه‌انگیز؛ اما به روز، پس نمی‌توانی منکر تاریخ مصرفشان باشی. با این قاعده کلی، چرا برخی آهنگ‌ها در گذر زمان رنگ نمی‌بازند و تاریخ انقضایشان به سر نمی‌آید؟ ‌شاید به این دلیل که در بعضی قوانین هم استثناهایی وجود دارد و پرانتزهایی قایل می‌شوند، اما آنان که اهل دل‌اند، می‌گویند آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند. با این ادعا می‌توان حدس زد که چرا پاره‌ای از هنرها که زاییده دل هستند، حماسی می‌شوند و ماندنی!...