رویکردهای توسعه استراتژی در کسب مزیت رقابتی پایدار و مصادیق آن در صنعت خودروی جهانی همراه با تحلیل پیامدهای آن برای صنعت خودروی کشور

سوالی که اکثر محققان رشته مدیریت، سازمان و استراتژی به دنبال یافتن پاسخی برای آن هستند، این است که «چرا برخی از شرکت ها نسبت به شرکت های دیگر عملکرد بهتری دارند؟» در مقاطع مختلف زمانی محققان به عوامل متفاوتی در پاسخ به این سوال توجه کرده اند. برخی در رویکرد ساختار صنعت، نقش عوامل بیرون از سازمان یا عوامل محیطی و نوع صنعتی که شرکت در آن فعالیت می کند را برجسته کرده اند و برخی با نقد رویکرد پورتری برای عوامل منحصر به فرد داخل شرکت ها و منابع و توانمندی های استراتژیک شرکت ها (رویکرد منبع محور) نقش مهمی قایل شده اند. هم چنین در تکمیل رویکرد منبع محور در یافتن منشاهای مزیت رقابتی برخی از محققان، بررسی های خود را از داخل مرزهای سازمان به نحوه ارتباط سازمان با ذی نفعان بیرونی و به عبارت دیگر، منشا مزیت رقابتی را در ارتباط های بین سازمانی (رویکرد رابطه ای) جستجو کرده اند. واحد تجزیه و تحلیل برخی دیگر از پژوهشگران از رابطه دودویی، رویکرد رابطه ای به ارتباط ها و تعامل های سازمان در یک شبکه از اتحادها (رویکرد شبکه اجتماعی) تغییر کرد. در این مقاله رویکردهای فوق الذکر مورد بررسی بیش تر قرار گرفته و تاکید و تمرکز هر یک از رویکردها برای تبیین مزیت رقابتی پایدار با یکدیگر مقایسه می شوند و مصادیق این تغییر رویکردها در صنعت خودرو جهانی مورد بررسی قرار گرفته و پیامدهای آن برای صنعت خودروی ایران مورد بحث قرار گرفته است.