اثر گنادوتروپین جفتی انسان بر تکوین فولیکول های تخمدانی موش نژاد Balb/c

در مطالعات تولید مثل و ناباروری و نیز مطالعات ژنتیکی، روش تحریک تخمدانی کنترل شده با استفاده از گنادوتروپین ها، از اهمیت خاصی برخوردار است. در پژوهش حاضر اثر هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) بر تکوین فولیکول های تخمدانی موش نژاد Balb/c بررسی شد.
روش تحقیق: در این پژوهش تجربی، 30 سر موش ماده باکره 21 روزه نژاد Balb/c انتخاب و به سه گروه شاهد، شاهد آزمایشگاهی (تزریق 1/0 میلی لیتر سالین نرمال) و تجربی (تزریق 1/0 میلی لیتر هورمون گنادوتروپین جفتی انسان IU/ml 5) تقسیم شدند. موش ها 18 ساعت پس از تزریق توسط کلروفرم کشته شدند و تخمدان های آنها خارج و بررسی های اولیه ریخت شناسی و ثبت وزن و اندازه انجام شد؛ سپس به کمک مطالعات میکروسکوپی نوری تعداد فولیکول های اولیه، ثانویه، در حال رشد و نیز فولیکول های آنترال اولیه هر نمونه بررسی و مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ANOVA و Kolmogorov-Smirnov در سطح معنی داری 05/0 >p تجزیه و تحلیل شدند.
تفاوت معنی داری بین سه گروه از نظر اندازه تخمدان، تعداد متوسط فولیکول های اولیه و ثانویه مشاهده نشد (05/0 >p). تزریق hCG باعث افزایش معنی داری در وزن تخمدان ها و تعداد متوسط فولیکول های در حال رشد و فولیکول های آنترال اولیه در مقایسه با گروه شاهد و شاهد آزمایشگاهی شد (001/0=p). بر اساس یافته های این مطالعه، اثر هورمون گنادوتروپین جفتی انسان بر روی افزایش میزان رشد فولیکول های تخمدان، در مراحل انتهایی بیشتر می باشد.