تاثیر فرآیند بازیافت بر میزان آزاد سازی یون های فلزی از براکت های ارتودنسی در زمان های مختلف

با توجه به کاربرد براکت های بازیافت شده در درمان های ارتودنسی و احتمال بالاتر بودن میزان آزاد سازی یون های فلزی در این نوع براکت ها و عوارض شناخته شده حاصل ازآن؛ این مطالعه به منظور بررسی تاثیر فرآیند بازیافت بر میزان یون های فلزی آزاد شده از براکت های ارتودنسی انجام گرفت.
این تحقیق به روش تجربی و بر روی 80 براکت از نوع Discovery باند مستقیم ساخت شرکت Dentarum آلمان انجام گرفت. تمام نمونه ها به 2 گروه 40 تایی شامل 40 براکت نو (20 عدد برای یک هفته و 20 عدد برای 6 ماه) و 40 براکت بازیافتی (20 عدد برای یک هفته و 20 عدد برای6 ماه) تقسیم شدند، سپس تعداد 20 عدد براکت از هر گروه به مدت یک هفته و شش ماه در بزاق مصنوعی ساخته شده، حاوی یک میکرون NaNHNO3 بافری با 7=pH درون تیوپ های پلی پروپیلن، در انکوباتور با دمای37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. ابتدا بعد از گذشت یک هفته، نیم میلی لیتر از محلول تیوپ های حاوی 20 براکت نو و 20 براکت بازیافتی (گروه های یک هفته ای) خارج و پنج مرتبه توسط دستگاه اسپکتروفتومتری؛ میزان عناصر نیکل، کروم وکبالت آنها بر حسب واحد ppb، اندازه گیری شد و سپس همین کاردر مورد 40 براکت نو و بازیافتی بعدی (گروه های 6 ماهه) بعد از گذشت 6 ماه انجام شد. در انتها داده های بدست آمده توسط دو آزمون Two way ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
آنالیز داده ها بعد از گذشت یک هفته، میزان یون های فلزی آزاد شده نیکل، کروم و کبالت را به ترتیب در براکت های نو و بازیافت شده برابر با 65/0، 40/1 و 75/0 ppb (Part per billion) و 142، 61/2، 43/1 ppb نشان داد، که اختلاف بین دو گروه نو و بازیافتی در مورد هر سه یون فلزی از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). بعد از 6 ماه، میزان یون های فلزی آزاد شده نیکل، کروم و کبالت به ترتیب در براکت های نو و بازیافت شده 1200، 4/3، 4/2 ppb و2330، 9/6، 8/10 ppb بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (001/0P<).
استفاده از براکت های بازیافت شده در درمان های طولانی مدت ارتودنسی باعث افزایش آزادسازی یون های فلزی و (به خصوص نیکل) می شود. استفاده از این براکت ها در درمان های طولانی مدت ارتودنسی پیشنهاد نمی شود.