بررسی ترکیبات گلیکوزیله نهایی آلبومین سرم (AGE) در افراد دیابتی به روش ایزوالکتریک فوکوسینگ (IEF) و فلورسانس جهت ارزیابی پیشرفت بیماری دیابت

گلیکوزیلاسیون غیرآنزیمی پروتئنها در دیابت می تواند آثار مخربی بر ساختمان و کارکرد پروتیئنها داشته باشد. بر پایه مطالعات in vito وin vivo، گلیکوزیلاسیون غیر آنزیمی پروتئینها و ترکیبات گلیکوزیله نهایی آنها در ایجاد عوارض ماکروو اسکولار مانند آترواسکلروز و نیز آثار میکروواسکولار از قبیل ریتنوپانی و نفروپاتی، اهمیت دارد.
برخی ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیکی آلبومین گلیکوزیله مانند تحرک الکتروفورتیک، فلورسانس در PH ایزوالکترویک و تشکیل وابسته به زمان ترکیبات گلیکوزیله نهایی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای نخستین بار از روش ایزوالکتریک فوکوسینگ برای بررسی گلیکوزیلاسیون آلبومین سرم افراد دیابتی و مقایسه آن با افراد سالم استفاده شد.
تحرک الکتروفورتیک آلبومین گلیکوزیله پس از 10 هفته انکوباسیون با گلوکز نسبت به آلبومین طبیعی 21.3% افزایش نشان داد.PH ایزوالکتریک در هفته اول مشاهده گردید. این تغییرات به خوب با تغییرات مشاهده شده در فلورسانس همبستگی داشت. محتوای گلوکز نمونه های آلبومین نگهداری شده تا هفته اول انکوباسیون کاهش یافت اما پس از هفته دوم به تدریج افزایش نشان می داد. اندازه گیری فلورسانس نیز با این روند تغییرات، همخوانی داشت. در بررسی با روش ایزوالکتریک فوکوسینگ، اختلاف معنی داری بین آلبومین سرم افراد دیابتی و آلبومین سرم افراد طبیعی مشاهده شد (P=0.00).
افزایش تحرک الکتروفورتیک پس از هفته اول همراه با کاهش همزمان در PH ایزوالکتریک نشان دهنده آن است که تشکیل ترکیبات گلیکوزیله نهایی پس از هفته اول آغاز می شود. کاهش غلظت گلوکز طی هفته اول وافزایش متعاقب آن پس از هفته دوم را می توان به تشکیل و هیدرولیز ترکیبات گلیکوزیله نهایی نسبت داد. شاید بتوان از این روش برای شناسایی وضعیت پایدار دیابت با درجه پیشرفت آن استفاده کرد.