مقایسه وضعیت بهداشت روانی معلمان مدارس عادی با معلمان مدارس استثنایی

هدف این پژوهش مقایسه وضعیت بهداشت روانی معلمان مدارس عادی با معلمان مدارس استثنایی استان اصفهان بود. با در نظر گرفتن متغیرهای جمعیت شناختی (سابقه خدمت، میزان تحصیلات، و معدل مدرک تحصیلی) نمونه ای 409 نفری از معلمان مرد و زن که در سه دوره ابتدایی، راهنمایی، و متوسطه و پیش دانشگاهی تدریس می کردند و نیز معلمان استثنایی گروه های نابینا، ناشنوا، و کم توان ذهنی با روش تصادفی طبقه ای، متناسب با حجم نمونه انتخاب شد. از پرسشنامه محقق ساخته برای ثبت ویژگی های فردی و جمعیت شناختی نمونه استفاده شد و پرسشنامه R-90-SCL نیز به منظور ارزیابی وضعیت سلامت روانی معلمان، بر آنها اجرا شد. نتایج نشان داد که بین بهداشت روانی معلمان دانش آموزان عادی و استثنایی تفاوت معناداری وجود دارد و شدت علائم مرضی در معلمان مدارس عادی، در مقایسه با معلمان مدارس استثنایی، بیشتر است (05/0P<). تفاوت بین معلمان زن و مرد و اثر متقابل جنسیت معلم و نوع دانش آموزان بر بهداشت روانی معلمان معنادار نبود. بررسی رابطه بین بهداشت روانی و متغیرهای جمعیت شناختی بیانگر آن بود که تنها در گروه معلمان مدارس استثنایی، هر چه سنوات خدمت کمتر بود، علائم مرضی شدیدتری مشاهده می شد (05/0P<). نتیجه آنکه برخلاف باور عمومی و شواهد پژوهشی موجود، بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، معلمان مدارس استثنایی در مقایسه با معلمان مدارس عادی، از وضعیت بهداشت روانی مطلوب تری برخوردارند.