وضعیت رفتار پیاده روی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 شهر یزد بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی

امروزه نقش مثبت فعالیت های جسمانی و ورزشی به خصوص پیاده روی در سلامت جامعه بشری و در پیش گیری و کنترل بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری دیابت ثابت شده است.هدف از این بررسی به منظور تعیین پیش بینی کننده های رفتار پیاده روی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 شهر یزد بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی صورت گرفت.
در این مطالعه ای توصیفی مقطعی، تعداد 111 نفر ازبیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر یزد بصورت تصادفی انتخاب شدند.ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ای مشتمل بر سازه های مدل اعتقادبهداشتی به انضمام متغیرهای دموگرافیک و سوالات انجام رفتار پیاده روی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به کار گیری آمار توصیفی، آزمون های ضریب همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (78 زن و 33 مرد) با میانگین سنی 44/7±18/49 در این مطالعه شرکت کردند. 102 نفر متاهل و 55 نفر از آنها تحصیلات زیر دیپلم داشتند. میانگین نمره آگاهی و رفتار پیاده روی به ترتیب 22/3± 93/6 و 73/3±46/4 به دست آمد. افراد مورد مطالعه تنها 12/43 درصد از ماکزیمم نمره قابل اکتساب آگاهی و85/31 درصد از ماکزیمم نمره رفتار پیاده روی را کسب کردند. بر اساس نتایج این مطالعه بین رفتار پیاده روی و آگاهی (02/0> P و 221/0=r)، رفتار و شدت درک شده (03/0> P و 201/0=r)، رفتار و منافع درک شده (01/0> P و 234/0=r) همبستگی معنادار وجود دارد.
مدل اعتقاد بهداشتی می تواند علل ضعف انجام پیاده روی را پیش گویی کند و به عنوان چارچوبی جهت اجرای مداخلات آموزشی به منظور کنترل بیماری دیابت مورد استفاده قرار گیرد.