رویکرد مسئله محور به پیشگیری از جرم در پلیس ایران

فقدان روشی که بتواند آموزه های جرم شناسی را در اقدامات کنترلی پلیس اجرایی کند و زمینه همکاری نهاد پلیس و سایر نهادهای محلی را فراهم آورد، موجب بی توجهی به عوامل بلاواسطه جرم زا در اقدامات پیشگیرانه پلیس و عدم استفاده بهینه از ظرفیت نهادهای مسئول در پیشگیری وضعی شده است. در روش حاضر، پلیس می تواند با بهره مندی از آموزه های جرم شناسی، تحلیل مسائل مجرمانه و ناهنجار، عوامل بلاواسطه فرصت ساز موجود در وضعیت، بزه دیده و بزه کار را شناسایی کند و راهکارهایی را برای حذف یا محدود کردن این عوامل تعیین و با همکاری نهادهای مسئول در کنترل یا مراقبت عوامل مذکور، اجرا کند. با توجه به اینکه تحقیق جامعی در خصوص نحوه اجرای مراحل مختلف این روش و همچنین رویکرد سیاست جنایی ایران و سازوکارهای حقوقی لازم برای اجرای کنترل پیشگیرانه مسئله محور صورت نگرفته به نظر می رسد که تحقیق در این موضوع می تواند منجر به افزایش دانش پلیسی شود. در این مقاله به روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای این نتیجه به دست آمده که اجرای این روش مستلزم سازوکاری است که در چهارچوب آن، نهاد پلیس و دیگر نهادهای عمومی و خصوصی در یک فضای تعقل و تلاش جمعی، بتوانند به شناسایی مسائل اجتماعی بپردازند و در پرتو تحلیل اطلاعات مربوط به ابعاد و ماهیت مسائل، راهکارهایی برای حل مسئله جرم یا ناهنجاری بیابند و به اجرای آنها اقدام کنند. در قوانین و مقررات مصوب، سازوکاری برای سهیم کردن نهادهای عمومی و خصوصی در اجرای راهکارهای معین شده برای حل مسئله وجود ندارد، ولی در صورت تصویب نهایی لایحه پیشگیری از جرم، فضای مناسبی برای اجرای این روش فراهم خواهد شد.