بررسی آرسنیک در آب آشامیدنی: یک مطالعه ی موردی در استان آذربایجان شرقی

بر اساس شواهد موجود، مصرف آب آشامیدنی آلوده به آرسنیک می تواند انواع متفاوتی از عوارض بهداشتی را در افراد ایجاد نماید. استاندارد ملی آب شرب در ایران حداکثر مجاز آرسنیک را μg/L 50 قرار داده است این در حالی است که سازمان جهانی بهداشت مقدارμg/L 10 آرسنیک را به عنوان رهنمود ارائه نموده است. نظر به آلوده بودن تعدادی از منابع آب شرب به آرسنیک در شهرستان همجوار (هشترود) و غیر روتین بودن تعیین مقدار آرسنیک توسط اداره بهداشت و شرکت آب و فاضلاب، در مطالعه حاضر کلیه آبهای شرب شهرستان چاراویماق استان آذربایجان شرقی از نظر مقدار آرسنیک مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت.
کلیه شهرها و روستاهای دارای سکنه ی شهرستان چاراویماق با مراجعه حضوری از نظر نحوه تامین آب شرب، وضعیت بهسازی منابع آب و وجود آرسنیک در منبع آب شرب توسط کارشناسان بهداشت محیط بررسی شدند. برای آزمایش آرسنیک از Ez arenic test kit استفاده به عمل آمد.
از 210 روستای بررسی شده، در آب شرب 41 روستا (52/19% از روستاهای بررسی شده) آرسنیک وجود داشت. در 8 روستا غلظت آرسنیک معادل یا بالاتر از حداکثر مجاز استاندارد ملی (μg/L 50) قرار داشت. در 33 روستا نیز غلظتهای مشاهده شده اغلب μg/L 50 > و ≥ μg/L 10 بود. در مجموع 7290 نفر یعنی حدود 06/22 % از جمعیت روستائی شهرستان چاراویماق در معرض مواجهه با غلظتهای بالای حد رهنمودی سازمان جهانی بهداشت می باشند.
بر اساس مطالعه حاضر شهرستان چاراویماق، یک منطقه با حضور آرسنیک در برخی منابع آب شرب است. لازم است آب روستاهایی که بالاتر از استاندارد ملی است در اسرع وقت توسط منبع سالم جایگزین شود. کنترل حداقل سالیانه غلظت آرسنیک در آب شرب کلیه روستاها لازم است در دستور کار سازمان های مسئول از جمله شبکه بهداشت و شرکت آب و فاضلاب روستایی قرار گیرد.