میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیکهای اگزاسیلین، وانکومایسین، ریفامپین، لینزولید و فوسیدیک اسید در استافیلوکوکهای اورئوس جداشده از نمونه های مختلف کشت بیماران

استافیلوکوک آرئوس مدتهاست که بعنوان پاتوژنی عمده در عفونت های اکتسابی از بیمارستان مطرح می باشد. طی دهه اخیر، سوش هاس استافیلوکک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) در بیمارستان های دنیا بصورت اندمیک درآمده اند. بعلاوه، این باکتری امروزه شایع ترین پاتوژن خارج بیمارستانی در بسیاری از مناطق جغرافیایی است. بر اساس اطلاعات موجود، ایجاد مقاومت چند دارویی در استافیلوکوک آرئوس بطور قابل ملاحظه ای بین مراکز مختلف، متفاوت است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز مقاومت نسبت به اگزاسیلین، وانکومایسین، ریفامپین، لینزولید و فوسیدیک اسید در استافیلوکوکهای جداشده از نمونه های مختلف کشت بیماران می باشد در یک مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، 150 نمونه کسب شده از بیماران بستری در بیمارستان های سینا و امام خمینی تبریز با نتیجه مثبت استافیلوکوک آرئوس بررسی شدند. مقاومت نسبت به اگزاسیلین، وانکومایسین، ریفامپین، لینزولید و فوسیدیک اسید توسط روش دیسک انتشاری تعیین شد. کمترین غلظت مهاری (MIC) نیز با استفاده از نوارهای ای-تست بررسی گردید. بخش بیماران و نیز نمونه بررسی شده نیز ثبت گردید.
درصد فراوانی موارد استافیلوکوک آرئوس مقاوم به اگزاسیلین، ریفامپین و فوسیدیک اسید بترتیب 54%، 7/10% و 3/1% بود. مقاومتی نسبت به لینزولید وجود نداشت. مقاومت در 5 (3/3%) ایزوله نسبت به وانکومایسین در حدبینابینی بود. در 7/2% موارد مقاومت همزمان نسبت به وانکومایسین (در حد بینابینی) و اگزاسیلین وجود داشت که نسبت به ریفامپین حساس بودند. درصد فراوانی نمونه های مقاوم به اگزاسیلین در نمونه های زخم، خون، لوله تراشه و ترشحات نازوفارنکس بیشتر از درصد فراوانی نمونه های حساس بود. درصد فراوانی نمونه های مقاوم به ریفامپین در نمونه های زخم و لوله تراشه بیشتر از درصد فراوانی نمونه های حساس بود.
بر اساس نتایج ما، مقاومت نسبت به کلوگزاسیلین و ریفامپین در مقایسه یا گزارشات قبلی در استافیلوکوک آرئوس افزایش یافته است. همپوشانی خوبی بین اگزاسیلین یا وانکومایسین با ریفامپین وجود دارد.