اثر سرم بیمارانی با سابقه سقط خودبخود مکرر بر روی مرگ برنامه دار و تحرک اسپرم

سقطهای خودبخود مکرر در 10% از زوجها مشاهده می شود. اثرات سمی سرم بر روی جنین های که در محیط رحم زنهای با سابقه سقط خودبخود رشد می کنند، نشان داده شده است. بنابراین شرایط غیر طبیعی محیط رحم ممکن است بر کیفیت اسپرم اثر گذارد.
هدف از این تحقیق بررسی این موضوع می باشد که آیا سرم بیماران با سابقه سقط خود بخود مکرر می تواند بر روی کیفیت DNA در هسته اسپرم و میزان تحرک آن تاثیر گذار باشد؟
سرم 20 زن با سابقه سقط مکرر و 20 زن سالم با حداقل دو بچه به نمونه اسپرم گرفته شده از 20 مرد سالم به مدت 2 ساعت اضافه گردید. پس از اضافه نمودن سرم ها، تحرک نمونه اسپرمها ارزیابی شد. جهت بررسی میزان قطعه قطعه شدن DNA، نمونه ها با کمک روش TUNEL رنگ آمیزی شدند. نمونه ها باکمک فلوسیتومتری ارزیابی و درصد سلول های واکنش دهنده با تست TUNEL محاسبه گردید. آنالیز داده ها با کمک T-test انجام شد.
در معرض قرار گرفتن نمونه های اسپرم با سرم بیمارانی با سابقه سقط خود بخود باعث کاهش معنی دار درصد اسپرم های متحرک از 55% در گروه کنترل به 41% در گروه آزمایش شد (p=0.038). گرچه درصد سلول هایی با DNA قطعه قطعه شده در گروهی که در معرض سرم بیماران با سابقه سقط قرار داشتند (26/6 %) نسبت به گروه کنترل (21/2 %) افزایش نشان داد، اما این افزایش معنی دار نبود.
به نظر می رسد که سرم بیمارانی با سابقه سقط خود بخود نمی تواند باعث افزایش درصد اسپرم هایی با DNA قطعه قطعه شده شود، هر چند سرم این بیماران می تواند با کاهش معنی دار تحرک اسپرم ها باعث کاهش باروری در این بیماران گردد.