نقش سوپرجاذب Superab A200 در تعدیل تنش های رطوبتی خاک و اثر آن بر پویایی نیتروژن و فعالیت های آنزیمی آلکالاین فسفاتاز و اوره آز خاک

رشد و فعالیت ریزجانداران در خاک های خشک و نیمه خشک همواره با تنش های دائم خشکی روبرو است. هدف این مطالعه بررسی نقش سوپر جاذب Superab A200 در کاهش تنش های خشکی و اثر آن بر پویایی نیتروژن و فعالیت آنزیمی خاک های شنی و رسی است. این آزمایش به صورت فاکتوریل شامل سه فاکتور 1) بافت خاک (رسی و شنی)، 2) سوپرجاذب در 4 سطح (0، 1/0، 3/0 و 5/0 درصد وزنی) و 3) رطوبت خاک (%30 و %70 ظرفیت مزرعه) در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار تحت شرایط انکوباسیون اجرا گردید. مصرف سوپرجاذب بر تمامی شاخص های بیولوژیکی اندازه گیری شده اثر مثبت و معنی دار داشت، ولی شدت تاثیر به مقدار مصرف آن، نوع بافت و میزان رطوبت خاک بستگی دارد. معدنی شدن نیتروژن، آمونیفیکاسیون، نیتریفیکاسیون، نیتروژن بیوماس میکروبی و فعالیت آنزیم ها در خاک رسی با رطوبت %70 ظرفیت مزرعه بیشترین مقدار را نشان دادند. فعالیت های بیولوژیکی در خاک رسی (احتمالا به دلیل دارا بودن کربن آلی بیشتر) و در رطوبت بهینه حداکثر بود. اثر رطوبت و بافت خاک نیز بر تمامی فعالیت های بیولوژیکی اندازه گیری شده معنی دار شد. نتایج نشان دادند که مقدار آمونیفیکاسیون و نیتریفیکاسیون تجمعی با افزایش سطوح سوپرجاذب افزایش یافت و کاربرد آن در سطوح پایین اثر بیشتری داشت. تولید نیترات و آمونیوم با افزودن 1/0 درصد سوپرجاذب با سرعت بیشتری نسبت به سطوح دیگر افزایش یافته است.