بررسی روند تجمع زیستی متیل جیوه در بافتهای مختلف فیل ماهی (Huso huso)

این مطالعه از مرداد ماه تا آبان ماه سال 1385 در مرکز تکثیر ماهیان خاویاری شهید مرجانی استان گلستان به انجام رسید. در تحقیق حاضر جهت بررسی روند تجمع زیستی جیوه در اندامهای آبشش، کبد، روده، کلیه و بافت گوشت از بچه ماهیان 4±86 گرمی در چهار گروه تیمار با جیره های غذایی مختلف از لحاظ غلظت متیل جیوه (1- گروه شاهد با 04/0، 2- گروه غلظت پایین با 76/0، 3- گروه غلظت متوسط با 8/7، 4- گروه غلظت بالا با 22/16 میلی گرم درکیلوگرم متیل جیوه) با چهار تکرار طی70 روز استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان تجمع جیوه در تمامی اندامهای مورد بررسی با غلظت متیل جیوه و زمان در معرض قرارگیری ارتباط مستقیم دارد و همچنین میزان تجمع جیوه در بافت کبد با همبستگی بیش از 98 درصد بیشترین و روده با همبستگی 72 درصد کمترین رابطه را با مدت زمان تیمار نشان دادند. تجزیه و تحلیل نهایی نشان داد که در فیل ماهی اندامهای شاخص، جهت بررسی آلودگی جیوه محیطی می توانند به ترتیب الویت کبد، بافت گوشت و کلیه باشد.