بررسی ساختار اجتماعی سکونتگاه های فرودست در شهر بندرعباس: محلات پشت شهر و ششصد دستگاه

امروزه، «سکونتگاه های غیر رسمی» به عنوان بخشی از ساختارهای شهری پذیرفته شده اند و سعی بر آن است که از ظرفیت های موجود آنان، جهت «ساماندهی و توانمندسازی» استفاده شود. از مقوله های بسیار مهم در سکونتگاه های غیر رسمی که همواره مورد توجه اسناد توانمندسازی است، «ساختارهای اجتماعی» این سکونتگاه هاست. این تحقیق سعی دارد که با استفاده از «رویکرد توصیفی و تحلیلی» و با استفاده از «روش میدانی» و بهره گیری از «تکنیک پرسشنامه» به بررسی ساختار اجتماعی سکونتگاه های غیر رسمی بپردازد. برای این هدف، دو سکونتگاه غیر رسمی با نام های پشت شهر و ششصد دستگاه را در شهر بندرعباس مورد مطالعه قرار داده است. اطلاعات توصیفی به دست آمده بررسی شد و تحلیل استنباطی اطلاعات با استفاده از تحلیل عاملی به انجام رسید. نتایج نشان می دهد که محلات مذکور در توزیع یکدست و همگون متغیرهای شاخص اجتماعی از تجانس برخوردار نیستند و اکثر متغیرهای مطالعه شده از بار عاملی قابل قبول که نشانگر توسعه همگن متغیرها و در مجموع شاخص اجتماعی باشد، برخوردار نیستند. در این راستا جمع بندی و نتیجه گیری شد و پیشنهادهایی به منظور ارتقاء و بهبود «شاخص اجتماعی» ارائه گردید.