بررسی رابطه ی سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ی متوسطه در درس زبان انگلیسی شهر شیراز

این پژوهش به بررسی رابطه ی سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه در درس زبان انگلیسی شهر شیراز پرداخته است. روش انجام پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و همبستگی می باشد. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر 87 در - و پسر پایه های اول، دوم و سوم دوره ی متوسطه شهر شیراز که در سال تحصیلی 88 مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند، به تعداد 27000 نفر می باشد. نمونه ی پژوهش را 392 نفر از دانش آموزان رشته های علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی و فیزیک پایه های اول، دوم و سوم دوره متوسطه ناحیه ی 2 شیراز بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایمرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ی سبک یادگیری هانی و مامفورت و آزمون پیشرفت تحصیلی بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، میانگین و فراوانی درصدی و از آمار استنباطی رگرسیون چند متغیره، تحلیل واریانس یک راهه و مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که: t آزمون - بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ای معنا دار وجود ندارد. - بین سبک های یادگیری و رشته های گوناگون تحصیلی، تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. - بین سبک های یادگیری دختران و پسران تفاوت معنادار وجود ندارد.بین سبک های یادگیری (عمل گرا، اندیشه گرا) پایه های دوم و سوم تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین سبک های یادگیری فعالیت گرا و نظریه پرداز در پایه های تحصیلی دوم و سوم تفاوت وجود دارد.