ارایه الگوی ساختاری سرمایه فکری براساس یادگیری سازمانی در دانشگاه شهید بهشتی

هدف اساسی پژوهش حاضر ارایه الگوی ساختاری یادگیری سازمانی و سرمایه فکری در دانشگاه شهید بهشتی بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی با مدرک دیپلم و بالاتر از آن تشکیل می دهد. با روش نمونه گیری تصادفی تعداد291 نفر از کارمندان بر اساس جدول حجم نمونه ی کرجسی و مورگان انتخاب شدند. از بین این تعداد 277 پرسشنامه تکمیل و تحلیل شد. ابزار سنجش عبارتند از پرسشنامه های استاندارد یادگیری سازمانی واتکینز و مارزیک (2002) و پرسشنامه استاندارد سرمایه ی فکری بنتیس (1997). میزان پایایی برای پرسشنامه یادگیری سازمانی 94/0 و میزان پایایی پرسشنامه سرمایه فکری 95/0 می باشد. روش پژوهش از نوع الگوی ساختاری؛ تحلیل مسیر می باشد. نتیجه ی تحلیل مسیر بیانگر این است که رابطه ی معنا داری بین ابعاد یادگیری سازمانی و سرمایه فکری برقرار است و بیشترین اثر مستقیم را می توان تحت عنوان اثر مستقیم یادگیری در سطح سازمانی در بعد یادگیری سازمانی بر سرمایه فکری عنوان نمود و سرمایه انسانی به عنوان مهم ترین شاخص سرمایه فکری در این مدل شناخته می شود.