مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان بین مردان ورزشکار حرفه ای (فوتبالیست ها و هندبالیست ها) و غیرورزشکاران

مقدمه برخی مطالعات انجام شده حاکی از آن است که ورزش در دوره ی جوانی می تواند تراکم و محتوایموادمعدنی استخوان را افزایش داده و ذخیره ای برای دوره ی کهنسالی باشد اما هنوز در مورد نوع و شدت آن که حداکثر تحریک آنابولیک را برای استخوان ایجاد می کند، اطمینان حاصل نشده است.
هدف هدف این مطالعه، مقایسه ی تراکم و محتوایمواد معدنی استخوان مردان ورزشکار حرفه ای (فوتبال و هندبال) و هم چنین مردان غیرورزشکار است.
نتایج این مطالعه پژوهشی مورد شاهدی بوده که رویفوتبالیست ها و هندبالیست های 20 تا 30 ساله باشگاه های دسته اول شهر مشهد تشکیل داده که سابقه ی شرکت در مسابقات قهرمانی کشور را داشته و تجربه حداقل 3 سال ورزش منظم و حرفه ای (سه جلسه تمرین در هفته) داشتند. با در نظر گرفتن معیارهای شمول و حذفی 28 ورزشکار در دو گروه 14 نفری فوتبالیست حرفه ای و هندبالیست حرفه ای به عنوان گروه های تجربی در نظر گرفته شدند و همچنین 14 نفر غیرورزشکار در گروه های سنی مشابه که سابقه ی هیچ گونه فعالیت ورزشی منظم و مداومی نداشتند که برای اولین بار جهت تمرین مراجعه کرده بودند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سنجش تراکم مواد معدنی استخوان آزمودنی ها در نواحی سر استخوان ران، مهره های کمری و کل بدن توسط دستگاه سنجش جذب مضاعف اشعه ایکس انجام شد. نرمالیته پارامترهای اندازه گیری شده توسط آزمون کلمگروف-اسمیرنوف بررسی شده و سپس برای مقایسهی میانگین تراکم مواد معدنی نواحی اندازه گیری شده بین سه گروه، از آزمون تحیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD، استفاده شد. نتایج نیز با سطح اطمینان 05/0مورد پذیرش قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد کهتفاوت معنی دار آماری در تراکم مواد معدنی بازو بین هندبالیست ها، فوتبالیست ها وگروه کنترل وجود ندارد. بین تراکم مواد معدنی استخوان ران ومحتوای مواد معدنی هندبالیست ها و فوتبالیست ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (465/0=P). اما بین فوتبالیست ها وگروه کنترل (001/0=P) و هندبالیست ها باگروه کنترل (004/0=P) تفاوت معنی داری مشاهده شد.
نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان داد کهتفاوت معنی دار آماری در تراکم مواد معدنی بازو بین هندبالیست ها، فوتبالیست ها وگروه کنترل وجود ندارد در حالی که در رابطه با تراکم مواد معدنی استخوان ران ومحتوای مواد معدنی بین سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده گردید. با توجه به نتایج پژوهش، این نظریه که پاسخ استخوان در برابر بار مکانیکی به نوع و شیوه ی فعالیت ورزشی وابسته است، مورد تایید قرار می گیرد.