تعیین دوز بهینه داروی آتورواستاتین به بیماران با استفاده سیستم هوشمند فازی

امروزه سیستم های هوشمند فازی در تجزیه و تحلیل شرایط عدم قطعیت در پزشکی چون تجویز دارو به بیماران کمک موثری به درمان بیماری ها می کنند. بیماری عروق کرونر سبب تنگ شدن سرخ رگ های کرونری و عدم خون رسانی به عضلات قلب می شود. جلوگیری از افزایش چربی خون از مهم ترین روش های درمانی این بیماری است. مصرف دوز بهینه داروی آتورواستاتین یکی از استراتژی های رایج پزشکی در درمان این بیماری است. اما آسیب کبدی یکی از عوارض جانبی مصرف این نوع داروها است. سطح پلاسمای آنزیم کبدی آلانین آمینوترانسفر (ALT) علامتی دال بر آسیب کبدی است و به عنوان ملاکی از عارضه جانبی این دارو در نظر گرفته می شود. هدف این تحقیق، تعیین دوز بهینه داروی آتورواستاتین به بیماران با استفاده سیستم هوشمند فازی بود.
در این پژوهش دوز بهینه آتورواستاتین با به کارگیری سیستم هوشمند فازی در بیماران عروق کرونر با در نظر گرفتن اطلاعات دموگرافیک آن ها که سبب بیش ترین کاهش LDL سرمی و کم ترین عارضه جانبی شود، انتخاب شد. در مدل ما کاهش LDL و کلسترول و نسبت LDL/HDL خون به عنوان پیامدهای مثبت دارودرمانی و افزایش ALT خون به عنوان عارضه جانبی دارو در نظر گرفته شده اند.
دوز بهینه آتورواستاتین حاصل از این مدل با تجویز چندین پزشک متخصص در شرایط مشابه برای 23 مورد بیمار با دموگرافی مشخص مقایسه شد و در 65 درصد موارد تصمیم گیری ها با هم مشابه بودند که برای پذیرش در چنین مدلی مطلوب است.
نتایج دال بر کارایی مناسب این مدل فازی برای تصمیم سازی در حد بالینی است. در نتیجه این مدل می تواند یک مدل کمک تصمیم ساز برای پزشکان و یک راهنمای مناسب برای تعیین دوز دارو برای شرکت های داروسازی باشد.