مقایسه اثر تسکینی دگزامتازون وریدی با و بدون فشردن شرایین سطحی پوست سر در حملات حاد سردرد میگرن

میگرن سردردی یک طرفه، ضربان دار همراه با تهوع و استفراغ می باشد و در سنین جوانی و بلوغ بیشترین شیوع را دارد. با توجه به شیوع فراوان میگرن و حملات مکرر آن و ایجاد ترس و استرس در شروع حملات روشی ساده مورد نیاز است تا بیماران حین درد خودشان بتوانند از شدت آن بکاهند و یا آن را از بین ببرند. هدف این مطالعه مقایسه اثر تسکینی دگزامتازون وریدی با و بدون فشردن شرایین سطحی پوست سر در حملات حاد سردرد میگرنی می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، 200 نفر از بیمارانی که با سردرد حاد (بدون پاسخ به مسکن های معمول) به کلینیک یا اورژانس مغز و اعصاب بیمارستان آیت الله کاشانی شهرکرد مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه بطور تصادفی در دو گروه یکصد نفری شاهد (دریافت کنندگان دگزامتازون) و مورد (دریافت کنندگان دگزامتازون همراه با فشار شریان های سطحی اسکالپ) قرار گرفتند. میزان درد قبل و پس از مداخله در دو گروه طبق معیارهای انجمن بین المللی سر درد و بر اساس پرسشنامه میداس ارزیابی شد. داده ها بر اساس آزمون من ویتنی، مجذور کای، رتبه علامت دار ویل کاکسون و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی بیماران 11±4/31 سال و 74% بیماران زن بودند. نسبت میگرن شایع به کلاسیک 10 به 1 بود. کاهش معنی داری در نمره درد پس از مداخله در هر دو گروه دیده شد (01/0P<). فشردن شریان های سطحی پوست سر همراه با دگزامتازون در گروه مورد سبب بهبودی بیشتری نسبت به گروه شاهد گردید (05/0P<).
درمان با دگزامتازون وریدی همراه با فشردن شریان های سطحی پوست سر سبب بهبودی بیشتر حملات سردردهای میگرنی نسبت به دگزامتازون تنها می شود. لذا احتمالا فشردن سطحی شریان های اسکالپ می تواند باعث بهبودی حملات سردرد گردد.