بررسی تاثیر برنامه آموزشی مدون بر آگاهی، نگرش، عملکرد و میزان ابتلا به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدایی شهر چابهار

آلودگی به شپش سر یکی از مسایل بهداشتی مهم در بین دانش آموزان است که سبب به وجود آمدن عوارض جسمی، روانی و اجتماعی می گردد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر برنامه آموزشی مدون بر آگاهی، نگرش، عملکرد و میزان ابتلا به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدایی چابهار در سال 88-87 بود.

این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی از نوع آزمون - کنترل است. دو دبستان بطور تصادفی از دبستان های ابتدایی دخترانه چابهار انتخاب شدند که 153 دانش آموز به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. پس از جمع آوری داده ها، برنامه آموزشی طراحی و در گروه آزمون اجرا و بعد از دو ماه ارزیابی گردید. ابزار گرد آوری داده ها شامل پرسشنامه، چک لیست و معاینه سر بود. داده ها به کمک آزمون های آماری کای، من ویتنی، ویلکاکسون، و مک نمار تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج اختلاف معناداری را در آگاهی، نگرش و عملکرد دانش آموزان گروه آزمون در مقایسه قبل و بعد از آموزش نشان داد (001/0P<) که در گروه کنترل معنادار نبود. میزان آلودگی در دو گروه آزمون و کنترل در قبل از آموزش 3/69 و 1/82% بود که بعد از آموزش در گروه آزمون به 7/26% کاهش یافت (001/0P<) ولی در گروه کنترل، هیچ تغییر معناداری نشان نداد. متغیرهای سطح تحصیلات پدر، تعداد اتاق خواب، تعداد افراد در یک اتاق، وجود آب دایم لوله کشی در منزل، نوع مو، آلودگی قبلی دانش آموزان و موارد آلوده در خانواده، با آلودگی ارتباط معناداری داشت (05/0P<).

برنامه آموزش بهداشت تاثیری مثبت بر کاهش آلودگی به شپش سر در دانش آموزان داشته است، لذا پیشنهاد می گردد برنامه های آموزشی برای دانش آموزان و والدین آنها اجرا و ارزیابی گردد