نقد روش اقلیم بندی دومارتن برای بارش حداکثر روزانه در ایران به کمک روش گشتاورهای خطی

اقلیم بندی به معنای مشخص کردن نواحی همگن از نظر اقلیم شناسی است. بدین منظور متخصصین مختلف از دیر باز به این موضوع پرداخته و روش های متعددی ارائه نموده اند. دومارتن یکی از روش های معروف در این زمینه است. این روش بر اساس دو عامل دما و بارش سالانه مبادرت به اقلیم بندی می کند. اقلیم بندی یا مشخص کردن ناحیه های همگن در بررسی دما، بارش، باد، سیلاب، رواناب و سایر پدیده های آب و هواشناسی مورد نیاز است، زیرا این پدیده ها را در صورتی می توان تحلیل کرد که همگی مربوط به یک منطقه همگن باشند. یعنی رفتار احتمالی آنها از یک الگوی مادر پیروی کند. امروزه روش های دقیق تری برای مشخص کردن ناحیه های همگن با پایه ریاضی ابداع شده است. روش گشتاورهای خطی و آزمون های تشخیص نواحی همگن یکی از روش های قدرتمند در این زمینه است. روش گشتاورهای خطی برای تک تک پدیده ها قابل استفاده است. در حالیکه روش های سنتی اقلیم بندی از چند پدیده خاص استفاده می کند. کلیه ایستگاه های هواشناسی کشور که دو عامل بارش و دما را اندازه می گیرند انتخاب و به روش دومارتن اقلیم بندی شده اند. سپس، همگنی و همنوائی نواحی حاصل نیز به کمک روش گشتاورهای خطی و آزمون های مربوط بررسی شده اند. نتیجه پایانی مؤید این است که روش دومارتن دقیق نیست و به کارگیری آن در ایجاد مناطق همگن توصیه نمی شود.