بررسی خصوصیات جدایه های Dickeya zeae عامل لهیدگی باکتریایی ساقه ذرت و ارزیابی مقاومت بعضی از هیبریدهای تجاری ذرت نسبت به آن ها

از مزارع ذرت استان های غرب کشور نمونه هایی با علایم پوسیدگی نرم در محل ساقه و رنگ پریدگی و کوتولگی جمع آوری شدند. با کشت این نمونه ها روی محیط کشت ائوزین متیلن بلو 20 جدایه باکتری به منظور انجام آزمون های شناسایی انتخاب و خالص گردید. براساس آزمون های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی تمام این جدایه ها به عنوان گونه Dickeya zeae تشخیص داده شدند. برای بررسی مقاومت هیبریدهای ذرت به باکتری لهیدگی ساقه، از دو روش تزریق سوسپانسیون به ساقه در گلخانه و روش ایجاد زخم برگ در آزمایشگاه استفاده شد. در روش تزریق به ساقه هیبریدهای سینگل کراس 647 و 704 با بیش ترین درصد لهیدگی ساقه در کلاس حساس و سینگل کراس 700 با مقاومت متوسط و هیبریدهای سینگل کراس 108 و 500 با کم ترین درصد لهیدگی ساقه به عنوان واریته های مقاوم طبقه بندی شدند. نتایج به دست آمده از روش زخم برگ همبستگی بالایی (93/0=r) با روش تزریق به ساقه داشتند. در این روش هیبریدهای سینگل کراس 704 و 647 به عنوان واریته های حساس و سینگل کراس 108 به عنوان واریته مقاوم معرفی شد.