بررسی مقایسه ای تاثیر برش های عرضی و خط وسط شکم بر پارامترهای تنفسی اسپیرومتری در بیمارستان الزهراء اصفهان

برش عرضی و خط وسط شکم دو روش متداول در جراحی های غیر اورژانسی ناحیه فوقانی شکم است. این دو روش دارای تاثیرات اختصاصی خود برکارکرد جداره شکم هستند که این تاثیر به صورت تغییر در پارامترهای پاراکلینیکی وکلینیکی پس از عمل بیمار از جمله کارکرد ریوی، درد و التیام زخم نمایان می شود. ما در این مطالعه به مقایسه تاثیر برش های عرضی و خط وسط شکم بر کارکردهای ریوی بیماران پرداختیم. در این مطالعه تعداد 70 نفر از بیمارانی که در بیمارستان الزهراء اصفهان تحت عمل جراحی غیر اورژانسی قسمت فوقانی شکم قرار گرفته بودند، در دو گروه (گروه برش عرضی 35 بیمار و گروه برش خط وسط 35 بیمار) مورد بررسی قرار گرفتند. ما با انجام دادن دو اسپیرومتری از تمام بیماران پارامترهای ظرفیت حیاتی با فشار [Forced Vital Capacity (FVC)]، حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول [Forced Expiratory Volume in 1 Second (FEV1)] و نسبت FEV1/FVC را قبل و بعد از لاپاراتومی تعیین نمودیم. در پایان مطالعه تمام داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و 05/0 P< معنی دار تلقی گردید. میانگین تمام پارامترهای بررسی شده هم در برش خط وسط و هم در برش عرضی پس از لاپاراتومی نسبت به قبل از آن کاهش یافت و این کاهش در برش خط وسط نسبت به برش عرضی به طور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). از آنجایی که لاپاراتومی با برش عرضی از برش خط وسط شکم با ساختار آناتومیک و فیزیولوژیک شکم مطابقت دارد، این نوع برش روش ارجح برای جراحی های قسمت فوقانی شکم می باشد.