حکومت و مردم در اندیشه مولانا

رابطه حکومت و مردم مساله انسان است که اندیشه غالب متفکران بزرگ را به خود مشغول داشته است. مولانا محمد بلخی نیز این مساله را در سراسر آثارش مطرح ساخته و با تاکید بر ویژگی هایی چون عدالت، دانش، فضیلت و معنویت که بیانگرصلاحیت حکومت اند حکومت مطلوب را حکومت باطنی و معنوی می داند که پی آمدش حکم راندن بر دلهاست. رهبر چنین حکومتی ولی خدا (انسان کامل)است که حکمرانی اش مظهر شاهی و تدبیر اوست و نمونه عینی آن فرمانروایی پیامبر اسلام (ص) است. چنین حکومتی دارای چهار ویژگی عدالت، معنویت، فضیلت و تدبیر است. در نگاه مولانا رابطه حکومت و مردم در اصل نگهبانی، پرورشی و مهرورزی است نه قیمومیت و سلطه. او با توجه به تاثیر بنیادین حکومت بر مردم این رابطه رابا تشبی هاتی چون«روح و جسم» و «حوض و لوله ها» و...بیان می داردو بر مسئولیت های تساهل، تسامح، مهرورزی، عدالت، خدمتگزاری،و...تاکید می ورزد.