کنش وری خانوادگی، هویت شخصی و رفتار مشکل آفرین در نوجوانی

هدف این پژوهش شناخت نقش هویت در رابطه بین کنش‎وری خانوادگی و رفتار مشکل‎آفرین در نمونه ای متشکل از 300 دانش‎آموز پایه دوم راهنمایی (150 دختر و 150 پسر) بود. کنش‎وری خانوادگی برحسب نشانگرهای ارتباط والد نوجوان، دلمشغولی والدین و والدگری مثبت و رفتار مشکل‎آفرین با نشانگرهای رفتار پرخاشگرانه، رفتار نقض قانون و مشکلات توجه، عملیاتی شدند. الگوهای معادله ساختاری نشان دادند که 22 درصد از کل رابطه (مستقیم و غیرمستقیم) بین کنش‎وری خانوادگی و رفتار مشکل‎آفرین از خلال دو متغیر هویت عمل می‎کند و سردرگمی هویت به طور نسبی رابطه بین کنش‎وری خانوادگی و رفتار مشکل‎آفرین را واسطه‎گری می‎کند. یافته های این پژوهش مطرح ساختند که هم کنش‎وری خانوادگی و هم هویت نقش مهمی در هدایت نوجوانان به سمت رفتار مشکل‎آفرین یا دورشدن آنها از چنین رفتارهایی دارند. در مورد مضامین مداخله‎ای نیز بحث شد.