اثر 8 هفته تمرین استقامتی با دو مدت زمان مختلف، بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسمایی در موش های صحرایی نر

پپتید گرلین به طور عمده از معده ترشح می شود و در تحریک اشتها، و هم چنین کنترل تعادل انرژی نقش دارد. بررسی ها حاکی از اتصال گرلین به کلسترول HDL و به احتمال زیاد سایر پروتئین های در گردش خون مانند آلبومین می باشد. خطر سندروم متابولیک علاوه بر افزایش سطح کلسترولLDL- و تری گلیسرید با کاهش کلسترولHDL- و کاهش گرلین مرتبط است. هدف این پژوهش، بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی با مدت های مختلف بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسما بود.
30 سر موش صحرایی نر به 2 گروه تمرینی با مدت های مختلف 30 و 90 دقیقه و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و با سرعت 20 متر بر دقیقه با مدت های 30 و 90 دقیقه، تمرین داده شدند. پس از 72 ساعت از آخرین جلسه ی تمرین، موش ها کشته شدند و نمونه ی پلاسمای آنها به منظور جداسازی کلسترول HDL و زیرواحدهای آن، و نیز سنجش گرلین متصل به HDL جمع آوری شد. بررسی یافته ها با آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی LSD، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 16 در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.
بین گروه های تجربی و کنترل در میزان گرلین متصل به HDL پس از 8 هفته، تفاوت معنی داری وجود نداشت. برخلاف کاهش میزان کلسترول تام در گروه های تجربی، ارتباط معنی داری بین سطح گرلین متصل به HDL با مقدارهای HDL2، HDL3، تری گلیسرید و کلسترول تام مشاهده نشد.
پژوهش حاضر نشان داد که 8 هفته تمرین با مدت های مختلف اثری بر سطح گرلین متصل به HDL و ارتباط آن با پروفایل لیپیدی ندارد. اظهار نظر در مورد این عدم تاثیر نیازمند به پژوهش های بیشتری است.