مقایسه کارآیی پنوکسولام اس - سی 240 با علفکش های ثبت شده در ایران

در این پژوهش، کارآیی چند علفکش جدید در کنترل علف های هرز شالیزارهای شمال کشور، در شرایط گلخانه ای بررسی شد. علفکش ها شامل پنوکسولام با مقادیر 24، 30، 36 و 42 گرم در هکتار، آنیلوفوس+اتوکسی سولفورون (سان رایس) به میزان 945 گرم در هکتار، آمیخته در مخزن بوتاکلر+سینوسولفورون به ترتیب به میزان900 و 20 گرم در هکتار و آمیخته در مخزن بوتا کلر+بن سولفورون متیل به ترتیب به میزان 1800 و 45 گرم در هکتار بود. در ارزیابی نظری، در کنترل بوته های سوروف (Echinochloa crus-galli)، پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار هم اندازه سایر علفکش ها و بطور معنی داری برتر از کاربرد آن با مقادیر 24 و 30 گرم در هکتار بود. برای کنترل اویارسلام (Cyperus difformis) پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار و سان رایس برتر از سایر تیمارها بودند. در کنترل قاشق واش (Alisma plantago-aquatica)، پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار بدون اختلاف معنی دار با سایر علفکش ها، برتر از کاربرد آن با مقادیر 24 و 30 گرم در هکتار بود. کارآیی علفکش ها در کنترل تیرکمان آبی کمتر از سایر علف های هرز بود، ولی در بین آنها، کارآیی پنوکسولام به مقدار 42 گرم در هکتار و سان رایس برتر ازسایر علفکش ها برآورد گردید. همه تیمارها، در مقایسه با شاهد، بطور چشمگیری موجب کاهش وزن خشک بوته های علف های هرز شدند. در این آزمایش هیچگونه قرائنی از آثار گیاهسوزی علفکش های مورد بررسی روی برنج بدست نیامد و در قیاس با شاهد، تاثیر معنی داری روی ارتفاع و وزن خشک بوته های برنج نداشتند. در مجموع، پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار و همچنین سان رایس و آمیخته بوتاکلر با بن سولفورون متیل و یا سینوسولفورون، در کنترل هر سه گروه علف های هرز کشیده برگ، پهن برگ و جگن در برنج کارآیی قابل قبولی داشتند.