مقایسه اثربخشی آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش افراد شرکت کننده در دوره های آموزشی چگونگی برخورد با بیماران دارای افکار خودکشی

اقدام به خودکشی عملی است هدفدار و آگاهانه که به قصد آسیب رساندن به خود صورت می گیرد، با توجه به اینکه اکثر موارد خودکشی قابل پیشگیری می باشد، آموزش کادر بهداشتی – درمانی جهت آشنایی با بیماران پرخطر و هدایت آنان به سطوح بالاتر از اهمیت خاصی برخوردار است. مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثر بخشی سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش افراد شرکت کننده در دوره های آموزشی چگونگی برخورد با بیماران دارای افکار خودکشی صورت پذیرفت.
طی مطالعه نیمه تجربی پس از انجام پیش آزمون شرکت کنندگان بصورت تصادفی در دو گروه 30 نفره قرار گرفتند، روش آموزش در یک گروه سخنرانی و در گروه دیگر جزوه آموزشی بود، سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد، تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS -14 صورت پذیرفت، سطح معنی داری 05/0P< تعریف گردید.
میانگین نمرات کل در گروه سخنرانی از 86/1 ± 03/11 به 93/1 ± 14/13 و در گروه خود آموز از 06/2 ± 81/10 به 95/1 ± 98/12 افزایش یافت، این تفاوت میانگین در هر دو گروه معنادار بود(001/0.(p< اجرای برنامه های آموزشی باعث افزایش آگاهی شرکت کنندگان در آن می شود هرچند تفاوتی در نوع روش آموزشی وجود ندارد.